Pencak Silat

De Indonesische krijgskunst, of liever verdedigings- en aanvalskunst Pencak Silat is zeer verbonden met de Indonesische en Indische cultuur. Sterker nog het was zeker in de laatste jaren in Indonesië een manier om te overleven...
Toen in de Atjeh oorlog tussen 1880 en 1890 meer dan 2000 blanke militairen onthoofd waren had generaal van Heutz zoiets van: dit is niet onze oorlog. Hij is toen gaan zoeken naar stammen die wel konden vechten met blanke wapens en dat waren vooral Molukkers, Madurezen en Indo's. De Indo's hadden meestal Nederlandse Militairen als vader die getrouwd waren met Indonesische vrouwen, de Sinjo's. Daarom hebben de meeste Indo's ook Europese namen. Wij stammen dus af van de Indonesische zwaard vechters!

Bitter is het daarom dat de Nederlandse regering nog steeds niet erkent dat al die vechters voor Nederland vochten en ze nog steeds geen loon hebben uitbetaald, SCHANDE!

Nu ik aktief ben voor de NPSF wil ik toch iets vertellen over de ontwikkeling van Pencak Silat in Nederland, vanuit mijn standpunt.

Pencak Silat was niet zo georganiseerd zoals dat nu het geval is. In mijn jeugd, en dan spreken we over de 60er jaren was de situatie onder de Indo's, de Molukkers en de Madurese families totaal anders dan dat het nu is. 

Mijn vader kwam in 1963 terug uit Nieuw Guinea. Ik ben een jaar later geboren in een 3 kamer flat met 19 personen! Er was geen geld voor bijvoorbeeld een sportclub. Fuifen werden thuis gehouden, met de komplete bandjes in de huiskamer, en voor Pencak Silat werden de ruimtes vrijgemaakt of getrained in keuken of garage. Er waren toen nog geen clubs zoals nu, ook geen banden systemen, en voor sportkleding was geen geld!!!
We waren vluchtelingen en moesten alles achterlaten, en dat kleine beetje wat we hadden werd afgenomen door de Nederlandse regering. Er moest 15.000 gulden betaald worden om Nederland in te komen en alle diploma's werden afgenomen waardoor we onderaan de maatschappelijke ladder moesten beginnen.

Gastvrijheid voor alle jaren aan trouw aan Nederland!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Onze vaders en opa's en oma's hadden eerst jaren in de concentratiekampen gezeten, en daarna direct 5 jaar oorlog in de bersiap tijd. Die oudjes waren zwaar getraumatiseerd, en als ik de opvoeding van mijn vader bekijk zou dat nu zware kindermishandeling heten.
Emotie tonen mocht niet, korrigerende tikken met een koppel, een leger riem met metalen pennen, waren eerder regelmaat dan uitzondering. Je moest alleen buiten slapen, en het tonen van angst bestond niet. En kwam je thuis omdat je bang was voor een gevecht, dan had je de keuze thuis klappen krijgen of op straat....

En net zoals de 3e generatie joden nog steeds last hebben van een kampsyndroom, en dat na 3 jaren concentratie kamp en genocide, hoe moet dit wel niet zijn voor de meeste Indo's en Molukkers zijn na 8 jaren oorlog, concetratie kamp en genocide?. 

Natuurlijk komt die stress ook over op ons, van de 2e generatie. 
Ik weet nog dat mijn ouders regelmatig naar school moesten omdat ik weer eens ruzie had, iets wat blijkbaar bij ons Madurezen in ons bloed zit. Dat is een drang naar spanning of zo....en ik weet dat het tegenwoordig not done is om er over te praten, maar we zochten gewoon gevechten op, ik weet het ook niet?!?!

Ontdanks dat er geen geld was probeerden we toch te trainen.

Ik herinner me nog, dat in de garage bij mijn opa en oma van vaderskant een geïmproviseerde bokszak hing, en zelf gemaakte gewichten van ijzer en beton. Of oom Rene van Gaalen, de broer van mijn oma van moederskant die in de keuken Pencak Silat beoefende. Of de ooms die tijdens de verjaardagen de kwetsbare plekken uitlegden en demonstreerden aan de tieners in de familie.
Mijn moeder herinnerde me er van het weekend nog aan dat er een onverklaardare deuk in de deur naar de woonkamer zat.....

Pas in mijn pubertijd kwamen er vechtsport scholen, en ik woonde toen in Venray, had je de keuze uit Kempo in Horst bij Mijers en Judo/Juijutsu bij Rooijakkers in Venray. En natuurlijk de straat gevechten waar vaak Molukse en Madurese jongeren betrokken waren. Ja sorry, andere tijden.....

Rustig aan ontstonden stijlen, maar die waren toen nog totaal niet uitgewerkt. De Jurus veranderde per week en verschillende stijlen werden ingevoerd. En echt waar, dan deed een leraar iets voor, dat kon de voplgende keer totaal anders zijn.

Pas later ontstonden de echte stijlen zoals we die nu kennen, en de banden sytemen zijn ook pas van zeker na de 80er/90er jaren.



Oude foto uit 2001 in voorbereiding van een wedstrijd met mijn masseur Willem

Sport was altijd belangrijk in mijn leven. Ik heb op het CIOS gezeten in Arnhem, opleiding tot sportleraar. Een leraar ontdekte dat ik snelle benen had, waardoor ik aan atletiek ben gaan doen, op nationaal niveau.



Daarna ben ik beroepsmilitair geweest, VND, als duiker bij het 108 duikerpeloton. Ontgoeningsfoto uit de ouwe doos... Je kunt duidelijk zien dat ik medelijden heb met de "verse" en hem probeer te helpen, hahaha...

Ik trainde toen Kempo Chinees boksen by Hemant Baboelal bij SHK in Arnhem, en maakte mijn eigen Dojo op de Timshoek in Hoenderloo.
Ik heb jaren aan de deur gestaan bij de Bumpers in de Korenmarkt in Arnhem, de basis voor zelfverdediging lag voor mij in Pencak Silat!

En toen kwam de keris in mijn leven....ik werd toen totaal geobsedeerd van de heilige Javaanse wapens, een in Nederland totaal verwaarloosd deel van het Pencak Silat. Ik heb me daarna totaal toegelegd op het vechten met blanke wapens en de spiritualiteit.
Vergeet niet, wij waren geen vechtdsporters, wij stammen af van de beruchte Madurese en Molukse vechters, en spiritualiteit zoals de kuda kepang of de spreuk van de Andjing Nica mogen we nooit vergeten: Andjing Nica tidak takut mati, de Indische vechters zijn niet bang voor de dood!

Ik ben vroeger nooit lid geweest bij een Pencak Silat club zoals dat nu als vechtsport bestaat. Nu ik als PM aktiviteiten organiseer voor de NPSF wil ik wel zoveel mogelijk bij verchillende clubs bezoeken, maar dan niet om te kijken, maar lekker mee te trainen. Het is mooi om te zien hoe de verschillende stijlen duidelijk zijn uit gewerkt en gestructureerd. Chapeau!

Het huidige Pencak Silat heeft 4 pijlers:

Olah Raga, het trainen van het lichaam wat bestaat uit conditietraining, lenigheid, sparren en trap en stoot technieken.

De zelfverdediging, het Bela Diri

Seni, de stijl, specifiek voor al de verschillende stijlen. Ik weet niet of jullie de spreuk kennen onder het wapen van Indonesië?


Bhinneka Tunggal Ika is de wapenspreuk van Indonesië. Deze Oud-Javaanse zin wordt meestal vrij vertaald als 'Eenheid in verscheidenheid', hoe toepasselijk..

En als laatste Ilmu/Kebatinan, het spirituele. Dit is vooral mijn specialiteit, Pencak Silat en spiritualiteit!

_________________________________________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________________________________________



Totdat in 2008 het noodlot toesloeg, ik kreeg een zwaar ongeluk en brak mijn rug op 3 plekken. Hieronder een rontgen foto met links een gezonde rug en rechts mijn rug. Sporten was afgelopen zij de arts...



Ik kon in het begin alleen liggen, ben toen begonnen met het schrijven van deze website, om een doel te hebben in het leven en ging terug naar school, de IT akademie in Brussel.
Ik ben toen heel erg terug gevallen op mijn geloof in de keris en kejawen, en de meditatie en Yoga oefeningen deden me goed. Na 4 jaar kon ik terug lopen maar na 1 uur staan moest ik echt absoluut zitten van de pijn.

Ik ben me zelf gaan verdiepen in Kembang meditatie en Yoga Silat en ben ook les gaan geven en gewoon doorgaan ..

Mooie foto van de Yoga Silat lessen, buiten, tijdens de Covid periode.

Ieder keer dat ik probeerde om harder te trainen, moest ik 3 tot 4 weken herstellen, tot 2022 toen ik merkte dat de trainingen bleven hangen. Ik trainde toen alleen, in het stadspark van Antwerpen.
Ik heb in de zomer gebeld met Guru Antoon van Pukulan Harimau Bongkot linker oever in Antwerpen, met de vraag of ik mee mocht trainen om verder te herstellen, het was geen probleem om met mijn blessure na 14 jaar de trainingen weer op te pikken.
Door de bewegelijkheid van Pencak Silat, is het perfect mogelijk om zelfs met lichamelijke beperkingen en op mijn leeftijd te trainen, eerst rustig 1x per week, en na een 2 maanden 2x per week.

Na 5 maanden kon ik zelfs weer gaan sparren!



Ik heb nu nog een droom, meedoen aan een wedstrijd. Ik zal waarschijnlijk laatste worden gezien mijn leeftijd en het missen van 14 jaar aan training, maar ik heb hier jaren van gedroomd hoe mooi het zou zijn om nog een maal een wedstrijd te kunnen doen...en ik hoop dat ik onderaan foto's kan tonen van wedstrijden vechten, niet de Jurus, de Tunggal, maar echt vechten, het Tanding!

Ik ben mijn club dan ook eeuwig dankbaar, dat het Pencak Silat mij heeft geholpen om te herstellen van deze onmogelijke blessure, terimah kasih!




Golok Seminar in Amersfoort


Olivier NPSF, Guru Ronny Lerrick, Pendekar Agus, voor het wapen van de politie van Banten.


Delegatie uit Indonesië Banten voor de promotie van de Golok, het echte koningswapen van Java, ook in gebruik door het leger en de politie van Banten!





Guru Besar Ki Kumbang








In eer van de oude Guru's, Guru Rene Cornellissen, Guru Robert J Schwab, Guru Bradley Jacobs, President NPSF Olivier Blanckaert.


Pasang


Met Guru Besar Robert J Schwab van Poekulan Kemajoran, een harde stijl!


Olivier Blanckaert, Pendekar Agus en Guru Besar Ki Kumbang bij Imperator Martial Arts in Barendrecht







Pencak Silat festival door Setia Hati in Amersfoort


 Kempo linkeroever Antwerpen. Met Pelatih Antoon Stessels. Heel dankbaar dat het allemaal nog kan, rahayu!


Sport verbroederd! Zeer gastvrij ontvangen bij Pamor Badai in Diemen. Bedankt Guru Besar Marlon Tsie.


Zeer gastvrij ontvangen bij Imperator Martial Arts in Barendrecht, Kuntao Silat, bedankt!!!

Golok Seminar: Guru Besar Bradley Jacobs, Pendekar Cej Piruly (Cimande) RM David Gallas Setjodiredjo
















































Open NK Tanding Golok 25-6-2023